Krótka historia Monero

Niewiele projektów kryptowalut ma pochodzenie, które jest owiane tajemnicą. Większość ma możliwego do zidentyfikowania założyciela i wielu promowało swoje projekty przed uruchomieniem, aby zmaksymalizować zyski z ICO. Bitcoin wydawał się być jedynym wyjątkiem, gdy pojawił się znikąd w społeczności kryptografii, podczas gdy jego założyciel Satoshi Nakamoto zniknął

Aż do Monero

Ale zanim zaczniemy dyskutować o odpaleniu Monero w 2014 roku, musimy się nieco cofnąć w czasie.

We wrześniu 2013 r. wcześniej niespotykana grupa, Cryptonote, wydała whitepaper o nowatorskim protokole pod tą samą nazwą. Protokół ten miał na celu stworzenie kryptowaluty podobnej do Bitcoina, jednak wykorzystującej opcjonalne ring signatures oraz stealth addresses w celu poprawy prywatności. Niedługo potem, w listopadzie 2013 r., pierwsza wersja kodu została opublikowana na GitHubie, opisując kryptowalutę pod nazwą Bytecoin. Ta waluta była implementacją protokołu opisanego w publikacji na zupełnie nowym kodzie (tj: nie był to fork Bitcoina w przeciwieństwie do wielu ówczesnych kryptowalut).

Zespół Bytecoina spędził swój czas, umieszczając resztę kodu na swoim repozytorium, ale wydawało się, że do marca 2014 r., ponieważ wtedy projekt został „odkryty” przez „losową” osobę na forach BitcoinTalk, choć teraz wydaje się to bardzo podejrzane i prawdopodobnie była to wrzutka zrobiona w celu zdobycia zainteresowania. Po tym, jak projekt zdobył uwagę, nowo zainteresowani ludzie odkryli coś dziwnego - ponad 80% monet zostało już wydobytych.

To była astronomiczna ilość i wielu było gotowych uznać cały projekt za oszustwo. Tak było, dopóki nie pojawił się zespół Bytecoina. Stwierdzili, że przyczyną tak dużej ilości monety było to, że Bytecoin nie był nową walutą z ogromnym premine, ale faktycznie istniał na deep webie przez dwa lata, od 2012 roku.

Krótko mówiąc, roszczenia te nie zostały dobrze przyjęte, ponieważ nikt wcześniej nie słyszał o Bytecoinie i nie trwało to długo, zanim ludzie stracili zainteresowanie. Jednak nie wszyscy byli gotowi całkowicie się poddać. Niektórzy zaczęli patrzeć na protokół Cryptonote, na którym oparty był Bytecoin i doszli do wniosku, że sam protokół wydawał się solidny i innowacyjny, nawet jeśli jego pierwsza implementacja nie była.

W tym momencie rozpoczął się wyścig, aby zobaczyć, kto pierwszy da radę wykonać forka Bytecoina, oczyszcić kod i być pierwszą wersją „bez scamu” na rynku.

9 kwietnia 2014 r. kolejny wcześniej niespotykany podmiot o nazwie thankful_for_today opublikował post na forach BitcoinTalk, ogłaszając uruchomienie pierwszego forka Bytecoina o nazwie Bitmonero. Ponieważ był to pierwszy fork, Bitmonero szybko zyskało uwagę i powstała niewielka społeczność, gdy zaczęło funkcjonować 18 kwietnia, chętna do kontynuowania z miejsca, w którym skończył Bytecoin, ale nie zajęło dużo czasu, aby wyrobić obawy również wobec Bitmonero.

Założyciel, thankful_for_today, okazał się ciężki do współpracy. Często znikał na kilka dni (bardzo dziwne dla zupełnie nowej kryptowaluty w pierwszych dniach rozwoju) i często walczył przeciwko staraniom społeczności, próbując kopać Monero razem z Bytecoinem oraz dostosować harmonogram emisji i ogólnie konsekwentnie odmawiał współpracy ze społecznością, która utworzyła się wokół kryptowaluty, posuwając się aż do założenia własnej strony internetowej, wątka BitcoinTalk i repozytorium.

Wkrótce stało się jasne, że społeczność, która utworzyła się wokół Monero, była o wiele bardziej aktywna i kompetentna niż thankful_for_today i pomimo tego, że kilkakrotnie został zaproszony do współpracy, w końcu zniknął i stał się jedynie przypisem w historii Monero. Po wielu latach podejrzewa się, że potajemnie był również częścią zespołu Bytecoina. Czemu? Cóż, podczas tego wszystkiego zespół Bytecoina nie siedział bezczynnie.

Zespół Bytecoina nie był zadowolony. Ich plan wzbogacenia się na kłamstwie od ich masowo zawczasu wykopanej kryptowaluty się nie udał. Włożyli całą pracę w opracowanie protokołu (istnieją silne dowody na to, że deweloperzy Cryptonote i twórcy Bytecoina byli bardzo ściśle powiązani) i nie mieli nic z tego.

Ale jeszcze się nie poddali. Uruchomili nową kryptowalutę, Bitmonero, pod nowym pseudonimem, thankful_for_today. I rzeczywiście po co kończyć na tym? Ponieważ byli najbardziej zaznajomieni z kodem, mogli uruchomić kilka nowych monet z nieco różnymi harmonogramami emisji i nazwami, z nowymi kontami i nikt by się nie zorientował, że to ten sam zespół. Więc tak zrobili. Fantomcoin, Monte Verde, Dashcoin (nie mylić z Dash) a nawet więcej forków pojawiło się niedługo po uruchomieniu Bitmonero i próbowało konkurować z nim o użytkowników.

Te próby ostatecznie się nie powiodły, gdy Monero szybko przerosło konkurencję i pozostawiło niewielkie wątpliwości co do zwycięzcy kryptowalut inspirowanych Cryptonote.

Ale oszustwa się wciąż nie kończyły. Bytecoin miał asa w rękawie. Kiedy thankful_for_today wydał Bitmonero, wydał jednocześnie celowo niezoptymalizowanego minera. Zachował sobie wersję zoptymalizowaną i miał nadzieję, że zgromadzi dla siebie jak najwięcej Bitmonero, ale szybko zauważono te sabotaże oprogramowania. Po pokonaniu ostatniego oszustwa Bytecoin odsunął się w cień, wychodząc dopiero w 2017 r. podczas boomu kryptowalut z fałszywymi obietnicami i ogłoszeniami, które przekonały niektóre naiwne społeczności.

Niewiele kryptowalut może pochwalić się założycielem, którego nie ma już przy nich. Bitcoin i Monero są prawdopodobnie dwoma najpopularniejszymi przykładami. Podczas, gdy porównanie może ukazać Bitcoiny w lepszym świetle, należy pamiętać o cennych nauczkach z oszustw na początku historii Monero.

Bitcoin pokazał, co może się zdarzyć, gdy jedna osoba jest zmęczona obecnym systemem i odważy się opracować innowacje oraz podważyć status quo. Monero ukazuje moc społeczności, która odmawia przyjmowania kłamstw, sama odnajduje prawdę i przejmuje narzędzia, którymi może budować swoją wolność. Monero może i zaczęło jako oszustwo, ale przekształciło się w potężną broń, służącą do odzyskiwania prywatności finansowej.